ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ
03/03/2021
23/02/2021
23/02/2021
11/10/2019
14/06/2018
16/06/2017
 
NEWLETTER
Συμπληρώστε το email σας για να εγγραφείτε στο Newsletter.

 
 
ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑ
16.06.2017:  ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2017

Η Αμερικάνικη Εταιρεία Κλινικής Ογκολογίας οργάνωσε το Ετήσιο Συνέδριο της στο Σικάγο, αρχές Ιουνίου 2017.
Περισσότεροι από 30.000 ογκολόγοι και άλλοι επιστήμονες συμμετείχαν στις εργασίες του. Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις για διάφορες μορφές καρκίνου. Κάποιες ήσαν, έστω και λίγες, πολύ σημαντικές διότι άλλαζαν τον τρόπο σκέψης μας στην αντιμετώπιση ορισμένων τύπων καρκίνου. Θα παραθέσουμε παρακάτω ανά όργανο μελέτες που παρουσιάσθηκαν που θεωρούμε ότι θα έχουν σημασία για κάθε ενδιαφερόμενο.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ
Χημειοθεραπεία
• Τυχαιοποιημένη φάσης ΙΙΙ μελέτη (MARIANNE) πρώτης γραμμής θεραπεία με Trastuzumab emtansine (T-DM1) ± Pertuzumab (P) vs Trastuzumab + Taxane (HT) σε HER-2 θετικές γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο μαστού. Μετά από παρακολούθηση 54 μηνών και αφού είχαν διαπιστωθεί 512 θάνατοι, η διάμεση συνολική επιβίωση ήταν παρόμοια και στις 3 ομάδες ασθενών (50.9, 53.7 και 51.8 μήνες). Ασθενείς που έλαβαν T-DM1 είχαν σαφώς μικρότερη τοξικότητα.
• Μελέτη φάσης ΙΙΙ (ALTERNATIVE) σε γυναίκες μεταεμμηνοπαυσιακές με HER-2 θετικό, HR-θετικό μεταστατικό καρκίνο μαστού. Έγινε σύγκριση πρώτης γραμμής θεραπεία με Lapatinib (L) + Trastuzumab (T) και αναστολείς αρωματάσης (AI) vs T+AI vs L+AI. Τυχαιοποιήθηκαν 355 ασθενείς. Οι ανταποκρίσεις ήταν σημαντικά περισσότερες στο συνδυασμό αντι-HER-2 φαρμάκων (32%, 14%, 19%). Ο χρόνος χωρίς υποτροπή (PFS) ήταν μακρύτερος στον συνδυασμό (11 μήνες) σε σύγκριση με Trastuzumab (5.7 μήνες) και Lapatinib (8.3 μήνες). Η τοξικότητα ήταν εντονότερη στον συνδυασμό.
• Σε μελέτη 90 ασθενών με μεταστατικό καρκίνο μαστού σαν πρώτη εμφάνιση νόσου έγινε προσπάθεια να εκτιμηθεί η ποιότητα ζωής τους σε σχέση με το αν έκαναν ή όχι μαστεκτομή. Οι γυναίκες τυχαιοποιήθηκαν και όλες έλαβαν συστηματική θεραπεία. Οι γυναίκες που έκαναν μαστεκτομή δεν είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής σε σχέση με εκείνες που δεν υποβλήθηκαν σε χειρουργείο.
• Σε μελέτη ανάλυσης 735 γυναικών με καρκίνο μαστού και εγκεφαλικές μεταστάσεις, έγινε προσπάθεια να συσχετισθεί η εξέλιξη της πορείας των ασθενών με το βιολογικό προφίλ της νόσου, τον αριθμό των μεταστάσεων και την συστηματική θεραπεία. Η χειρότερη πρόγνωση παρατηρήθηκε στις γυναίκες με τριπλά αρνητικό καρκίνο (OS: 4μήνες). Καλύτερη πρόγνωση είχαν οι ασθενείς με μονήρη εστία, που έλαβαν συστηματική θεραπεία και είχαν HER-2 θετική, ER-θετική νόσο (10 μήνες) .

Στοχευμένη θεραπεία
• Η μελέτη OlympiAD είναι φάσης ΙΙΙ τυχαιοποιημένη σε ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο μαστού HER-2 αρνητικό και BRCA μετάλλαξη. Συγκρίθηκε ο αναστολέας PARP, Olaparib με χημειοθεραπεία. Οι γυναίκες είχαν είτε θετικούς είτε αρνητικούς ορμονικούς υποδοχείς και είχαν λάβει πριν δύο γραμμές χημειοθεραπείας και όπου έπρεπε ορμονοθεραπεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν για πρώτη φορά υπεροχή του Olaparib. Ελάττωσε το ελεύθερο νόσου διάστημα κατά 3 μήνες. Η ομάδα ελέγχου έλαβε χημειοθεραπεία με τα φάρμακα Καπεσιταμπίνη, Βινορελμπίνη ή Εριμπουλίνη. Οι μεταστάσεις μειώθηκαν σε μέγεθος κατά 60% στους ασθενείς με Olaparib έναντι 29% την ομάδα ελέγχου. Ναυτία και αναιμία ήταν οι κυριότερες παρενέργειες του Olaparib.
• Μελέτη φάσης ΙΙ σε γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο μαστού με BRCA μετάλλαξη όπου έγινε εκτίμηση του αναστολέα PARP/Talazoparib (TALA). Ογδόντα τέσσερις γυναίκες που είχαν λάβει πολλαπλές χημειοθεραπείες περιλαμβανομένης της Πλατίνας έλαβαν Talazoparib 1mg/ημέρα. Η ανταπόκριση ήταν 24% σε BRCA1 και 34% σε BRCA2.  Ανταποκρίσεις σε τριπλά αρνητικούς καρκίνου ανήλθαν σε 26%. Η κύρια παρενέργεια ήταν μυελοτοξικότητα.
• Σε ανάλυση συγκεντρωτικών στοιχείων ασθενών από διάφορες μελέτες διερευνήθηκε η αποτελεσματικότητα της προσθήκης Bevacizumab σε ορμονική πρώτης γραμμής θεραπεία σε HER-2 αρνητικό, ER-θετικό μεταστατικό καρκίνο μαστού. Σε 749 ασθενείς που μελετήθηκαν, ο χρόνος χωρίς επιδείνωση (PFS) ήταν σημαντικά μεγαλύτερος (19 vs 14.3 μήνες) στην ομάδα των ασθενών που έλαβε και Bevacizumab . Όμως η συνολική επιβίωση ήταν όμοια και στις δύο ομάδες ασθενών. Οι ανταποκρίσεις ήταν καλύτερες στην ομάδα της Bevacizumab (61% vs 40%) σε σύγκριση με τις ασθενείς που έλαβαν μόνο ορμονοθεραπεία.

Ορμονοθεραπεία
• Σε διπλή-τυφλή μελέτη φάσης ΙΙΙ (MONARCH 2) σε ασθενείς με γενικευμένο καρκίνο μαστού HR+/HER-2 αρνητικό που είχαν λάβει προηγουμένως άλλες θεραπείες, μελετήθηκε η αποτελεσματικότητα του Abemaciclib που είναι αναστολέας του CDK 4/6. Τυχαιοποιήθηκαν 669 ασθενείς. Η προσθήκη του Abemaciclib στην Fulvestrant ελάττωσε τον κίνδυνο υποτροπής κατά 45% έναντι της Fulvestrant μόνης. Η βελτίωση του PFS ήταν 7.1 μήνες. Οι ανταποκρίσεις στον συνδυασμό ανήλθαν στο 48.1% έναντι 21.3% στην μονοθεραπεία. Ο συνδυασμός Abemaciclib παρουσίασε περισσότερες παρενέργειες όπως διάρροια, ναυτία, ουδετεροπενία και εξάντληση.
• Στην μελέτη MONALEESA-2 φάσης ΙΙΙ εξετάσθηκε η αποτελεσματικότητα του Ribociclib που είναι αναστολέας CDK 4/6 σε συνδυασμό με Letrozole σε ασθενείς με HER-2 αρνητικό, ER-θετικό μεταστατικό καρκίνο μαστού. Τυχαιοποιήθηκαν 668 μεταεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Ο συνδυασμός ήταν υπέρτερος κατά 9.3 μήνες στο PFS έναντι της Letrozole μονοθεραπείας. Οι ανταποκρίσεις ήταν 42.5% στον συνδυασμό έναντι 28.7% στην Letrozole. Οι παρενέργειες του Ribociclib ήταν κυρίως ουδετεροπενία, ναυτία, αδυναμία.
• Σε μελέτη φάσης ΙΙ, το Palbociclib που είναι αναστολέας CDK 4/6 χορηγήθηκε σε συνδυασμό με ορμονικό σκεύασμα που οι ασθενείς ελάμβαναν και είχαν αναπτύξει αντοχή. Ο πληθυσμός ήταν μεταεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με HER-2 αρνητικό, ER-θετικό μεταστατικό καρκίνωμα μαστού. Το Palbociclib χορηγήθηκε είτε μόνο του είτε με την ορμόνη. Τυχαιοποιήθηκαν 115 ασθενείς. Το PFS του συνδυασμού ήταν μεγαλύτερο (10.8 μήνες vs 6.5) σε σύγκριση με την ορμόνη μονοθεραπεία.
• Το Palpociclib επίσης χορηγήθηκε μαζί με Letrozole και συγκρίθηκε με την Letrozole σαν μονοθεραπεία ως πρώτης γραμμής θεραπεία. Το PFS ήταν 20.2 μήνες vs 10.2 μήνες υπέρ του συνδυασμού ενώ οι αρχικές ενδείξεις για συνολική επιβίωση δείχνουν τις εξής διαφορές (37.5 μήνες vs 34.5). Είναι βέβαιο ότι περισσότεροι ασθενείς θα απαιτηθούν για τα πιο ώριμα συμπεράσματα.

Ανοσοθεραπεία
• Το Pembrolizumab σαν μονοθεραπεία χορηγήθηκε σε τριπλά αρνητικό μεταστατικό καρκίνο μαστού. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα ήταν συγκρατημένα ικανοποιητικά ιδιαίτερα σε υποκατηγορίες ασθενών. Δεν παρατηρήθηκαν ιδιαίτερες παρενέργειες (KEYNOTE – 086). Η ανταπόκριση ήταν 4.7%, η σταθερή νόσος 20.6% και η μέση διάρκεια ανταπόκρισης 6.3 μήνες. Οι ανταποκρίσεις ήταν ανεξάρτητες από το PD-L-1. Οι παρενέργειες ήπιες και συνήθεις.
• Στην μελέτη I-SPY 2, το Pembrolizumab χορηγήθηκε σε συνδυασμό με Taxol και ακολούθως Adriamycin και Cyclophosphamide σαν νεοεπικουρική θεραπεία σε καρκίνο μαστού υψηλού κινδύνου. Εξήντα εννέα ασθενείς με είτε τριπλά αρνητικό καρκίνο είτε με ER θετικούς και HER-2 αρνητικό μελετήθηκαν. Η μελέτη ήταν φάσης ΙΙ τυχαιοποιημένη πολυκεντρική. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προσθήκη Pembrolizumab τριπλασιάσε τις πλήρεις υφέσεις στην ιστολογική εξέταση (60% vs 20%), όσον αφορά τις τριπλά αρνητικές γυναίκες, ενώ στις HER-2 αρνητικές, ER θετικές οι διαφορές ήταν 34% vs 13%.