ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ
03/03/2021
23/02/2021
23/02/2021
11/10/2019
14/06/2018
16/06/2017
 
NEWLETTER
Συμπληρώστε το email σας για να εγγραφείτε στο Newsletter.

 
 
ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑ
14.06.2018:  ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ASCO 2018

Η Αμερικάνικη Εταιρεία Κλινικής Ογκολογίας οργάνωσε το Ετήσιο Συνέδριο της στο Σικάγο, αρχές Ιουνίου 2018.
Περισσότεροι από 30.000 ογκολόγοι και άλλοι επιστήμονες συμμετείχαν στις εργασίες του. Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις για διάφορες μορφές καρκίνου. Κάποιες ήσαν, έστω και λίγες, πολύ σημαντικές διότι άλλαζαν τον τρόπο σκέψης μας στην αντιμετώπιση ορισμένων τύπων καρκίνου. Θα παραθέσουμε παρακάτω ανά όργανο μελέτες που παρουσιάσθηκαν που θεωρούμε ότι θα έχουν σημασία για κάθε ενδιαφερόμενο.


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ

Καρκίνος παγκρέατος
Μελέτη πολυκεντρική (PREOPANC-1) τυχαιοποιημένη φάσης ΙΙΙ που διερεύνησε την αποτελεσματικότητα της προεγχειρητικής χημειο-ακτινοθεραπείας σε οριακά χειρουργήσιμο καρκίνο παγκρέατος. 246 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες. Η Α ομάδα είχε άμεσο χειρουργείο και η Β προεγχειρητική ακτινοθεραπεία συνδυασμένη με Γεμσιταμπίνη. Και οι δύο ομάδες έλαβαν συμπληρωματική χημειοθεραπεία. Η ομάδα Β είχε καλύτερη επιβίωση (13.5 μήνες vs 17.1 μήνες) και R0 αφαίρεση (31% vs 65%). Δεν υπήρχε διαφορά στην τοξικότητα.
Μελέτη (GI PRODIGE 24) πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη μελέτη φάσης ΙΙΙ διερεύνησε εάν το mFOLFIRINOX vs GEMCITABINE είναι αποτελεσματικότερο σαν συμπληρωματική χημειοθεραπεία μετά εγχείρηση καρκίνου παγκρέατος. 493 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν.  Το mFOLFIRINOX αποδείχθηκε αποτελεσματικότερο με ολική επιβίωση 54.4μήνες vs 34.8. Η τοξικότητα ήταν μεγαλύτερη.

Καρκίνος παχέος εντέρου
Μελέτη φάσης ΙΙΙ (PRODIGE-7) που διερευνά την αποτελεσματικότητα της υπερθερμικής χημειοθεραπείας (HIPEC) μετά από κυτταρομειωτική επέμβαση σε περιτοναϊκή καρκινομάτωση σε μεταστατικό καρκίνο παχέος εντέρου. 265 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν και αυτοί που έλαβαν HIPEC έλαβαν οξαλιπλατίνα και οι υπόλοιποι χημειοθεραπεία. Η μέση επιβίωση με HIPEC ήταν 41.7 μήνες και στους υπόλοιπους 41.2 μήνες. Το HIPEC δεν προσέφερε μεγαλύτερο όφελος παρά μόνο νοσηρότητα στις 60 ημέρες μετά το χειρουργείο.
Ασθενείς με καρκίνο με υψηλή μικροδορυφορική αστάθεια έχουν υψηλή πιθανότητα να έχουν σύνδρομο Lynch. Δεν αφορά μόνο καρκίνους του παχέος εντέρου και δεν σχετίζεται μόνο με καρκίνους του γαστρεντερικού και ενδομητρίου. Κληρονομούμενες μεταλλάξεις στο σύνδρομο Lynch βρέθηκαν στο 16% των MSI-H ασθενών, 1,9% των MSI-H και 0.3% των MSI-S ασθενών.

Γαστροοισοφαγικός καρκίνος
Η μελέτη KEYNOTE-061 προσπάθησε να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα του PEMBROLIZUMAB στην μεταστατική νόσο σε γαστρικό καρκίνο ή σε καρκίνο γαστροοισοφαγικής συμβολής. Τυχαιοποιήθηκαν 592 ασθενείς. Οι μισοί έλαβαν Pembrolizumab και οι υπόλοιποι πακλιταξέλη. Η διάμεση επιβίωση ήταν 9.1μήνες για το Pembrolizumab και 8.3μήνες για την πακλιταξέλη. Υπήρξε όμως διαφορά υπέρ του Pembrolizumab σε όγκους με PD-L-1 υψηλό σκόρ και MSI-H. Δεν υπήρξαν διαφορές στις ανταποκρίσεις και PFS.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΣ
Μη Μικροκυτταρικός
Μελέτη φάσης ΙΙΙ (KEYNOTE-042) τυχαιοποιημένη διερεύνησε την αποτελεσματικότητα του Pembrolizumab vs χημειοθεραπεία με βάση την πλατίνα σε πρώτης γραμμής θεραπεία σε Μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονος με έκφραση PD-L-1>50%, >20% και >1%. Τυχαιοποιήθηκαν 1274 ασθενείς σε 2 ομάδες. Η ομάδα που έλαβε Pembrolizumab υπερτερούσε σε ολική επιβίωση σε σχέση με την ομάδα της χημειοθεραπείας. Η διαφορά στην επιβίωση ήταν μεγαλύτερη σε PD-L-1>50% (20 μήνες) και ακολούθως σε PD-L-1>20% (17.7μήνες) και σε PD-L-1>1% (16.7 μήνες). Επίσης η τοξικότητα ήταν μικρότερη στην ομάδα του Pembrolizumab.
Μελέτη φάσης ΙΙΙ (KEYNOTE-407) τυχαιοποιημένη διερεύνησε την αποτελεσματικότητα του Pembrolizumab σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία βασισμένη στην πλατίνα σαν πρώτης γραμμής θεραπεία σε πλακώδες καρκίνωμα μη-μικροκυτταρικό ανεξάρτητα από την έκφραση PD-L-1.        559 ασθενείς συμπεριελήφθησαν στην μελέτη και έλαβαν καρμποπλατίνα με ταξάνη σε συνδυασμό με Pembrolizumab ή Placebo. Η διάμεση επιβίωση της ομάδας Pembrolizumab ήταν 15.9μήνες έναντι 11.3μήνες του Placebo. Επίσης το PFS και οι ανταποκρίσεις ήταν καλύτερες στην ομάδα Pembrolizumab ανεξάρτητα από το επίπεδο έκφρασης PD-L-1. Ανοσοαντιδράσεις ήταν ως αναμένετο περισσότερες στην ομάδα Pembrolizumab.
Τυχαιοποιημένη μελέτη φάσης ΙΙΙ (IMpower 131) διερεύνησε την αποτελεσματικότητα του Atezolizumab σε συνδυασμό με καρμποπλατίνη και ταξάνες vs μόνο χημειοθεραπεία σαν πρώτης γραμμής θεραπεία σε πλακώδες μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα ανεξάρτητα από το επίπεδο έκφρασης PD-L-1. Η πρώιμη ανάλυση έδειξε υπεροχή του PFS στον συνδυασμό Atezolizumab (6.3μήνες έναντι 5.6μήνες) χωρίς νέες ενδείξεις τοξικότητας.
Μελέτη τυχαιοποιημένη φάσης ΙΙΙ (ARCHER 1050) διερεύνησε την αποτελεσματικότητα και τοξικότητα του Dacomitinib έναντι του Gefitinib σαν πρώτης γραμμής στοχευμένη θεραπεία σε προχωρημένο ανεγχείρητο Μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα με μετάλλαξη στο EGFR. Η διάμεση επιβίωση με το Dacomitinib ήταν 34.1μήνες έναντι 26.8μήνες στην ομάδα Gefitinib. Στους 30μήνες η επιβίωση των ασθενών με Dacomitinib ήταν 56.2% έναντι 46.3% στην ομάδα με Gefitinib. Διάρροια, δερματίτις, έλκη στόματος και διαταραχές ονύχων ήταν οι  συνηθέστερες παρενέργειες του Dacomitinib.
ALEX μελέτη φάσης ΙΙΙ έκανε σύγκριση του Alectinib με το Crizotinib σαν πρώτης γραμμής θεραπεία στον προχωρημένο Μη μικροκυτταρικό αδενοκαρκίνωμα που εκφράζει το ALK. Η μελέτη ενημέρωσε για τα τελευταία αποτελέσματα. Το διάμεσο PFS ήταν 34.8μήνες στο Alectinib και 10.9μήνες στο Crizotinib. 45% των ασθενών με Crizotinib εμφάνισαν εγκεφαλικές μεταστάσεις ενώ στο Alectinib 12%. Οι ανταποκρίσεις ήταν 81.9% έναντι 75.5% στο Alectinib και Crizotinib αντίστοιχα. Το Alectinib εμφάνισε λιγότερες παρενέργειες σε σχέση με το Crizotinib.

ΣΑΡΚΩΜΑ
Μελέτη (EpSSG) φάσης ΙΙΙ τυχαιοποιημένη σε νεαρούς ασθενείς  κάτω των 21 ετών με ραβδομυοσάρκωμα υψηλού κινδύνου διερεύνησε την αποτελεσματικότητα χημειοθεραπείας συντήρησης μετά ριζική θεραπεία. Ριζική θεραπεία περιελάμβανε χημειοθεραπεία, χειρουργείο ή/και ακτινοθεραπεία. Η μια ομάδα δεν έκανε άλλη θεραπεία και η άλλη έλαβε συντήρηση 6κύκλων ενδοφλέβιας Vinorelbine και συνεχούς χορήγησης κυκλοφωσφαμίδης από του στόματος. 371 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν και παρόμοια χαρακτηριστικά και στις δύο ομάδες. Η ομάδα που έλαβε συντήρηση είχε στατιστικά καλύτερη επιβίωση στα 5 χρόνια (87.3% vs 77.4%).


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ
Μελέτη φάσης ΙΙΙ (TAILORx) συνέκρινε χημειο-ορμονοθεραπεία vs ορμονοθεραπεία μόνο σε ορμονο-ευαίσθητο, HER-2 αρνητικό, με λεμφαδένες αρνητικούς καρκίνο μαστού σε ενδιάμεσης πρόγνωσης για υποτροπή στην εξέταση 21 γονιδίων Oncotype Dx. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι γυναίκες με σκορ υποτροπής 11 – 25  στο Oncotype Dx που έλαβαν ορμονοθεραπεία μόνο είχαν ίδια αποτελέσματα με εκείνες που έλαβαν χημειο-ορμονοθεραπεία όσον αφορά τον χρόνο μέχρι την εμφάνιση υποτροπής. 
Μελέτη φάσης ΙΙΙ τυχαιοποιημένη (SANDPIPER) συνέκρινε το Taselisib και Φουλβεστράνη vs Φουλβεστράνη σε ασθενείς με ορμονοευαίσθητο, μεταλλαγμένο PIK3CA σε ανεγχείρητο μεταστατικό καρκίνο μαστού. Το Taselisib είναι εκλεκτικός αναστολέας του μεταλλαγμένου PIK3CA. 516 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν και περιέλαβαν ασθενείς μεταεμμηνοπαυσιακές που είχαν ήδη λάβει αναστολείς αρωματάσης. Τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντικά υπέρτερα αποτελέσματα στο PFS στην ομάδα που έλαβαν τον συνδυασμό Taselisib και φουλβεστράνης. Η τοξικότητα περιέλαβε διάρροια, κολίτιδα, στοματίτιδα, υπεργλυκαιμία.
ABCSG-18 μελέτη πολυκεντρική τυχαιοποιημένη σε μεταεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που ελάμβαναν αναστολείς αρωματάσης σαν συμπληρωματική ορμονοθεραπεία.      3420 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν επιπρόσθετα Denosumab ή Placebo 60mg δύο φορές τον χρόνο. Η επιβίωση χωρίς υποτροπή στους 96μήνες ήταν 80.6% vs 77.5% στις ασθενείς με Denosumab vs Placebo αντίστοιχα (P=0.026). Δεν υπήρχαν ιδιαίτερες παρενέργειες.
Η μελέτη D-CARE διεθνής, πολυκεντρική μελέτη φάσης ΙΙΙ με συμπληρωματική θεραπεία Denosumab σε υψηλού κινδύνου για υποτροπή ασθενείς με καρκίνο μαστού δεν έδειξε υπεροχή στο BMFS, DFS και OS σε σχέση με Placebo. Η μελέτη περιέλαβε 4509 ασθενείς που έλαβαν την κλασική χημειοθεραπεία τους. Υπήρξαν 122 περιπτώσεις οστεονεκρώσεων.


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ
Καρκίνος νεφρού
CARMENA είναι μελέτη φάσης ΙΙΙ τυχαιοποιημένη που σχεδιάσθηκε για να απαντήσει στο ερώτημα εάν η κυτταρομειωτική νεφρεκτομή από την αρχή σε μεταστατικό καρκίνο διαυγοκυτταρικό του νεφρού είναι ωφέλιμη για τους ασθενείς που θα λάβουν Sunitinib. 576 ασθενείς εντάχθηκαν στην μελέτη και το Sunitinib 50mg την ημέρα για 4 εβδομάδες από τις 6 δόθηκε 4 – 6 εβδομάδες μετά το χειρουργείο (Α) σε σχέση με Sunitinib στην ίδια δόση χωρίς χειρουργείο (Β). Καμιά διαφορά δεν παρατηρήθηκε στην ανταπόκριση PFS και OS μεταξύ των δύο ομάδων.
Η μελέτη (KEYNOTE – 427) είναι φάσης ΙΙ μη τυχαιοποιημένη που διερευνά την αποτελεσματικότητα του Pembrolizumab  σαν πρώτης γραμμής θεραπεία στον διαυγοκυτταρικό καρκίνο νεφρού. Με διάμεση παρακολούθηση 12.1μήνες, το Pembrolizumab έχει ανταποκρίσεις 38.2%, με 2.7% πλήρεις. Ο έλεγχος της νόσου ήταν 59.1%, το διάμεσο PFS 8.7μήνες και η εξάμηνη επιβίωση 92.7%

Καρκίνος προστάτη
Μελέτη 08 τυχαιοποιημένη, πολυκεντρική φάσης ΙΙ σε προθεραπευμένους ασθενείς με ευνουχο-ανθεκτικό καρκίνο προστάτη. Συγκρίθηκε το Olaparib συν Abiraterone vs Abiraterone μονοθεραπεία. Η διάμεση ακτινολογική εικόνα χωρίς επιδείνωση ήταν 13.8μήνες στον συνδυασμό έναντι 8.2μήνες στην Abiraterone μόνη της. Διάμεση επιβίωση ήταν 22.7μήνες στον συνδυασμό έναντι 20.9μήνες στην μονοθεραπεία.


Καρκίνος Ουροδόχου κύστης
Μελέτη φάσης ΙΙ σε ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο ουροδόχου κύστης που διερεύνησε την αποτελεσματικότητα του FGFR αναστολέα Erdafitinib. Η δοκιμή έγινε στους ασθενείς εκείνους που εξέφραζαν την μετάλλαξη στο γονίδιο FGFR3. Η μετάλλαξη αυτή βρίσκεται στο 15 – 20% των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο ουροδόχου κύστης. 99 ασθενείς έλαβαν μέρος στην μελέτη ενώ είχαν λάβει προηγούμενες θεραπείες. Οι ανταποκρίσεις ανήλθαν στο 40% με 3% πλήρεις. Η διάμεση επιβίωση ήταν 13.8μήνες. Ενδιαφέρον είναι ότι σε ασθενείς που είχαν λάβει ανοσοθεραπεία, υπήρξαν ανταποκρίσεις στο 59%. Στοματίτις, διάρροια, υπερφωσφαταιμία ήταν οι κυριότερες παρενέργειες.


ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Καρκίνος ωοθηκών
Μελέτη φάσης ΙΙ (QUADRA) σε υποτροπιάζοντα καρκίνο ωοθηκών που είχαν λάβει 3 τουλάχιστον γραμμές χημειοθεραπείας. Όλες οι ασθενείς 379 έλαβαν Niraparib 300mg ημερησίως σε κύκλους των 28ημερών. 35% των ασθενών εμφάνισαν ανταπόκριση. Απ΄αυτές το 44% οι ανταποκρίσεις τους διατηρήθηκαν για 1 χρόνο. Η διάμεση επιβίωση ήταν 17.2μήνες. Κατά μέσον όρο το κλινικό όφελος ήταν 9.4μήνες.

Καρκίνος μήτρας
Μελέτη φάσης ΙΙ σε γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο τραχήλου μήτρας που είχαν λάβει προηγουμένως χημειοθεραπείες και είχαν υποτροπιάσει. Έλαβαν Eribulin 1.4mg/m² την 1η και 8η ημέρα κύκλου 21 ημερών. Η διάμεση επιβίωση ήταν 6.6μήνες. 57% είχαν κλινικό όφελος. Διάμεση PFS ήταν 2.6μήνες. Οι κύριες παρενέργειες ήταν από το αιμοποιητικό σύστημα.
Μελέτη αναδρομική, όπου έγινε σύγκριση 71 γυναικών που έλαβαν χημειοακτινοθεραπεία και υποβλήθηκαν σε υστερεκτομή λόγω υπολειπόμενης νόσου με 71 γυναίκες που συνέχισαν συστηματική θεραπεία. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 52 ετών με PS:0. Η διάμεση επιβίωση των γυναικών που χειρουργήθηκαν ήταν 3.8 χρόνια ενώ στις μη χειρουργηθείσες 1.8 χρόνια. Το PFS ήταν 2 χρόνια και 0.7 χρόνια αντίστοιχα.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΡΑΧΗΛΟΥ
Μελέτη φάσης ΙΙ (CheckMate 141) διερεύνησε την αποτελεσματικότητα του Nivolumab σε ασθενείς με πλακώδες καρκίνωμα κεφαλής-τραχήλου που έχουν υποτροπιάσει τοπικά ή γενικά έως και 6 μήνες μετά από χορήγηση θεραπείας με βάση την Πλατίνα. Οι ασθενείς χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες: Η πρώτη έλαβε Nivolumab και η δεύτερη έλαβε επιλογή του ερευνητή. 113 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν. Η συνολική επιβίωση στους 30 μήνες ήταν 11.2% στους ασθενείς με Nivolumab κάτω των 65 ετών και 13% σε ασθενείς άνω των 65 ετών. Αντίθετα στους ασθενείς της ομάδας που έλαβε θεραπεία από τον ερευνητή τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 1.4% και 3.3%. Η τοξικότητα ήταν ηπιότερη στην ομάδα του Nivolumab.