ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ
03/03/2021
23/02/2021
23/02/2021
11/10/2019
14/06/2018
16/06/2017
 
NEWLETTER
Συμπληρώστε το email σας για να εγγραφείτε στο Newsletter.

 
 
ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ
15.06.2015: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ASCO 2015

Από τις 28 Μαϊου εώς τις 2 Ιουνίου 2015 έλαβε χώρα στο Chicago των Η.Π.Α. το ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας. Στο Συνέδριο αυτό παρουσιάσθηκαν πολλές ερευνητικές εργασίες, μερικές από τις οποίες είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μάλιστα, σε ορισμένες μορφές καρκίνου όπως το μελάνωμα, ο προστάτης, τα αποτελέσματα πιθανώς θα αλλάξουν την στρατηγική των ογκολόγων.
Στις παρακάτω γραμμές θα παρουσιαστούν συγκεκριμένες μελέτες που χαρακτηρίστηκαν σημαντικές με τους αντίστοιχους σχολιασμούς μας.


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΣ

Α. Στοχευμένες θεραπείες
1) Ο στοχευμένος αναστολέας της EGFR μετάλλαξης  AZD9291 χορηγήθηκε σε ασθενείς με θετική μετάλλαξη σε μια μελέτη φάσης I. Οι ασθενείς δεν είχαν λάβει άλλη θεραπεία και είχαν γενικευμένη νόσο. Το φάρμακο δόθηκε σε δόση 80mg και 60mg ημερησίως. Τα αποτελέσματα έδειξαν ανταποκρίσεις 60% και 80% αντιστοίχως, σταθεροποίηση της νόσου σε 93% και 100%, ενώ το διάστημα χωρίς υποτροπή στους 3 και 6 μήνες ήταν στο 93% και 87% αντίστοιχα. Περίπου 30% των ασθενών εμφάνισαν παρενέργειες βαθμού 3 και άνω.
ΣΧΟΛΙΟ: Το AZD9291 είναι ακόμη ένας αναστολέας της μετάλλαξης EGFR, αποτελεσματικός και με διαχειρισόμενη τοξικότητα.

2) Σε ασθενείς που παρουσιάζουν την μετάλλαξη BRAF V600E και έχουν μεταστατική νόσο, ο BRAF αναστολέας Dabrafenib σε συνδυασμό με το Trametinib που είναι MEK αναστολέας έχουν δώσει ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Σε μία μελέτη φάσης ΙΙ η συνολική ανταπόκριση ήταν 63% και ο έλεγχος της νόσου για 3μήνες ήταν 88%. Βεβαίως τα αποτελέσματα αυτά συνοδεύτηκαν από παρενέργειες όπως πυρετός, αδυναμία, εξάνθημα, οίδημα σε περίπου 20% των ασθενών.
ΣΧΟΛΙΟ: Απαιτούνται  και άλλες μελέτες για να επιβεβαιώσουν μια ακόμη αποτελεσματική στοχευμένη θεραπεία.

3) Το Alectinib είναι ALK αναστολέας και δοκιμάσθηκε σε ασθενείς που είχαν εμφανίσει πρόοδο νόσου μετά το Crizotinib. Η μελέτη ήταν φάσης ΙΙ και οι ανταποκρίσεις έφθασαν στο ποσοστό 49.2%. Το 27.5% των ασθενών εμφάνισε παρενέργειες 3 – 4 βαθμού.
ΣΧΟΛΙΟ: Το Alectinib αποτελεί ακόμη έναν ALK αναστολέα που θα έχει ρόλο να παίξει στην συγκεκριμένη ομάδα ασθενών.

4) Το Rociletinib δοκιμάσθηκε σε μια μελέτη φάσης Ι/ΙΙ σε ασθενείς που είχαν EGFR μετάλλαξη. Σε ασθενείς που είχαν θετική τη μετάλλαξη Τ790Μ οι ανταποκρίσεις έφθασαν το 48% ενώ σε αρνητικό Τ790Μ 36%.
ΣΧΟΛΙΟ: Στην συγκεκριμένη ομάδα ασθενών με αδενοκαρκίνωμα πνεύμονος με μεταλλαγμένο EGFR και θετικό Τ790Μ ελπίζεται το Rociletinib να βοηθήσει.


Β. Θεραπεία 2ης γραμμής
1) Το Afatinib και το Erlotinib δοκιμάσθηκαν σε προχωρημένο πλακώδες καρκίνωμα μετά από χημειοθεραπεία με βάση την Πλατίνα. Η μελέτη ήταν φάσης ΙΙΙ (LUX – Lung 8). Το Afatinib αποδείχθηκε αποτελεσματικότερο σε σχέση με το Erlotinib τόσο στο ελεύθερο νόσου διάστημα (2.6 vs 1.9 μήνες) όσο και στην επιβίωση (7.9 vs 6.8 μήνες). Η τοξικότητα ήταν παρόμοια και στα δύο φάρμακα.
ΣΧΟΛΙΟ: Έστω και μικρή, υπάρχει δυνατότητα χορήγησης φαρμάκου σε δεύτερη γραμμή που επιμηκύνει την επιβίωση. Ο τρόπος δράσης παραμένει υπό διερεύνηση.
 
2) Σε μελέτη φάσης ΙΙΙ, σε ασθενείς με υποτροπή πλακώδους καρκινώματος  πνεύμονος, έγινε σύγκριση του συνδυασμού Nedaplatin – docetaxel έναντι του συνδυασμού Cisplatin – docetaxel. Ο πρώτος συνδυασμός βελτίωσε την συνολική επιβίωση από 11.4 σε 13.6 μήνες χωρίς επιπρόσθετη τοξικότητα.
ΣΧΟΛΙΟ: Άλλος ένας συνδυασμός μπορεί να προσφέρει όφελος στην συγκεκριμένη ομάδα ασθενών.

Γ. Εγκεφαλικές  μεταστάσεις 
1) Σε μελέτη από την Αγγλία η προσθήκη της ολοκρανιακής ακτινοβολίας στην υποστηρικτική αγωγή για εγκεφαλικές μεταστάσεις δεν βελτίωσε την επιβίωση και την ποιότητα της ζωής των ασθενών αυτών.
ΣΧΟΛΙΟ: Θα χρειασθεί επιβεβαίωση της μελέτης αυτής ώστε να εξαχθούν ώριμα συμπεράσματα.

Δ. Ανοσοθεραπεία
Το Nivolumab σε αρχικές μελέτες έδειξε όφελος σε ασθενείς κυρίως με πλακώδες καρκίνωμα. Στην μελέτη φάσης ΙΙΙ (Checkmate 057), σε ασθενείς με αδενοκαρκίνωμα που είχαν επιδεινωθεί μετά από χημειοθεραπεία με βάση την πλατίνα, συγκρίθηκε το Nivolumab 3mg/kg κάθε 2 εβδομάδες με το Docetaxel 75mg/m² κάθε 3 εβδομάδες. Οι ασθενείς που πήραν Nivolumab είχαν καλύτερη επιβίωση (12.2 έναντι 9.4 μήνες) περισσότερες ανταποκρίσεις (19% έναντι 12%), καλύτερο προφίλ ασφάλειας από το Docetaxel.         ΣΧΟΛΙΟ: Nivolumab μπορεί να θεωρηθεί η προτιμητέα θεραπεία για την συγκεκριμένη ομάδα ασθενών.


ΜΕΣΟΘΗΛΙΩΜΑ
1) Η προσθήκη Bevacizumab 15mg/kg στον κλασσικό     συνδυασμό cisplatin – pemetrexed στο κακόηθες μεσοθηλίωμα βελτίωσε το ελεύθερο νόσου διάστημα από 7.5 στους 9.6 μήνες και την συνολική επιβίωση από 16.1 σε 18.8 μήνες. Τα αποτελέσματα αυτά ήταν το προϊόν μελέτης φάσης ΙΙΙ. 
ΣΧΟΛΙΟ: Ο νέος αυτός συνδυασμός προσφέρει επιπρόσθετη επιβίωση χωρίς μεγάλη τοξικότητα.


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Α. Αρχικό στάδιο
Σε τοπικό αδενοκαρκίνωμα ορθού έγινε τυχαιοποιημένη μελέτη προεγχειρητικής θεραπείας για σύγκριση 5-FU και ακτινοθεραπείας με mFOLFOX6 και ακτινοθεραπεία και mFOLFOX6 χωρίς ακτινοθεραπεία. Τυχαιοποιήθηκαν 495 ασθενείς. Η παθολογοανατομική πλήρης ύφεση επετεύχθη περισσότερο (31.3%) στο συνδυασμό mFOLFOX6 και ακτινοθεραπεία έναντι (12.5%) του συνδυασμού 5-FU και ακτινοθεραπείας έναντι (7.4%) του mFOLFOX6. Η τελευταία ομάδα ασθενών είχε τις λιγότερες παρενέργειες.       ΣΧΟΛΙΟ: Η επιλογή αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε επιλεγμένους ασθενείς σε κέντρα με ιδιαίτερη εμπειρία σε πολυδιάστατη αντιμετώπιση.   

Β. Γενικευμένη νόσος 
530 ασθενείς με μεταστατική νόσο στο ήπαρ τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε mFOLFOX6 ± Bevacizumab ή τον ίδιο συνδυασμό με ραδιοεμβολισμό στο ήπαρ. Παρά το γεγονός ότι η νόσος χωρίς εξέλιξη στο ήπαρ χρονικά βελτιώθηκε, όμως η συνολική επιβίωση χωρίς επιδείνωση δεν άλλαξε.  ΣΧΟΛΙΟ: Η ελκυστική μέθοδος ραδιοεμβολισμού στο ήπαρ χρειάζεται επανεκτίμηση για να αποδώσει περισσότερα αποτελέσματα. 

Γ. Στοχευμένες θεραπείες 
Παρουσιάσθηκαν μελέτες μικρές μεν αλλά ενδιαφέρουσες όπου σε περίπτωση ανάδειξης στόχων όπως BRAF μεταλλάξεων, Her-2 υπερέκφρασης, η χορήγηση των αντίστοιχων αναστολέων έδωσε ενθαρρυντικά αποτελέσματα. 
ΣΧΟΛΙΟ: Η μοριακή βιολογία μπορεί σε συγκεκριμένες περιπτώσεις να αναδείξει στόχους για θεραπευτικό όφελος.
 
Δ. Ανοσοθεραπεία 
Pembrolizumab, a PD-1 αναστολέας δοκιμάσθηκε σε ασθενείς με γενικευμένο κολοορθικό καρκίνο. Το ενδιαφέρον της μελέτης ήταν ότι οι ανταποκρίσεις ήταν ικανοποιητικές στους ασθενείς εκείνους των οποίων ο όγκος είχε MMR-deficient σε αντιδιαστολή με τους όγκους που είχαν MMR- proficient.   ΣΧΟΛΙΑ: Η πρόβλεψη ανταπόκρισης των ασθενών που λαμβάνουν ανοσοθεραπεία με βάση το MMR ίσως βοηθήσει σε πιο εκλεκτική θεραπεία.

 

ΜΕΛΑΝΩΜΑ

1. 945 ασθενείς με γενικευμένο μελάνωμα που δεν είχαν λάβει καμία θεραπεία τυχαιοποιήθηκαν σε 3 ομάδες. Η πρώτη ομάδα έλαβε Nivolumab, η δεύτερη Nivolumab και Ipilimumab και η τρίτη έλαβε Ipilimumab. Η πρώτη και δεύτερη ομάδα ασθενών παρουσίασαν κλινικό όφελος μεγαλύτερο σε σύγκριση με την Τρίτη ομάδα. Συγκεκριμένα οι ανταποκρίσεις ήταν 43.7%, 57.6% και 19%. Οι πλήρεις υφέσεις ήταν 8.9%, 11.5% και 2.2%. Η χρονική περίοδος χωρίς επιδείνωση ήταν σε μήνες 6.9, 11.5 και 2.9 αντίστοιχα. Η τοξικότητα ήταν μεγαλύτερη στον συνδυασμό των φαρμάκων.                                                                          ΣΧΟΛΙΟ: Στο μελάνωμα η ανοσοθεραπεία έχει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο με μεγάλες επιβιώσεις. Ο συνδυασμός ανοσοθεραπευτικών ουσιών δείχνει ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.

2.  Στην μελέτη checkmate 069, 142 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν 
να λάβουν Nivolumab + Ipilimumab ή μονοθεραπεία με Ipilimumab. Ο συνδυασμός έδωσε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Οι ανταποκρίσεις ήταν 60% vs 11%, και το ελεύθερο νόσου μεσοδιάστημα σε μήνες ήταν 8.9 vs 4.7 αντίστοιχα. Βεβαίως η τοξικότητα ήταν μεγαλύτερη στον συνδυασμό με το 51% των ασθενών να εμφανίζει τοξικότητα βαθμού 3 – 4. 
ΣΧΟΛΙΟ: Ο συνδυασμός ανοσοθεραπείας αν και τοξικός προσφέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα κλινικού οφέλους.

3. Pembrolizumab δόθηκε τυχαιοποιημένα σε ασθενείς με ανεγχείρητο μελάνωμα που είτε είχαν λάβει Ipilimumab είτε όχι στο πρόσφατο παρελθόν. Το 6μηνο διάστημα χωρίς επιδείνωση έφθασε το 44%, το 12μηνο διάστημα 34%. Η επιβίωση στον 1 χρόνο ήταν 67% και στα 2 χρόνια 50%. Οι διαφορές ήταν αμελητέες ανεξάρτητα από την προηγούμενη λήψη Ipilimumab. Η τοξικότητα 3 – 4 βαθμού ήταν μόνο στο 14% των ασθενών.
ΣΧΟΛΙΟ: Το Pembrolizumab είναι μια άλλη εναλλακτική ανοσοθεραπεία στο μελάνωμα.


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ

Α. Ορμονοθεραπεία
1) Σε μελέτη φάσης ΙΙΙ, 343 ασθενείς με γενικευμένο καρκίνο μαστού ορμονοευαίσθητο, τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε Letrozole είτε Letrozole και Bevacizumab. Το διάστημα χωρίς επιδείνωση ήταν 16 και 20 μήνες αντίστοιχα (p<0.016) χωρίς όμως ουσιαστική βελτίωση της συνολικής επιβίωσης.
ΣΧΟΛΙΟ: Η προσθήκη Bevacizumab στην Letrozole βελτιώνει μόνο τον χρόνο χωρίς επιδείνωση.

2) Palbociclib και Fulvestrant δόθηκαν μαζί και συγκρίθηκαν έναντι Fulvestrant μόνη της σε γυναίκες προ- και μετα- εμμηνοπαυσιακές ορμονοευαίσθητες με Her-2 αρνητικό που είχαν επιδεινωθεί μετά από προηγούμενη ορμονοθεραπεία. 521 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν και οι 60% είχαν σπλαχνική νόσο. Ο χρόνος χωρίς επιδείνωση ήταν 9.2 μήνες για τον συνδυασμό και 3.8 μήνες για το Fulvestrant. Το όφελος ήταν εμφανές και στις προ- και μετα- εμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Η λευκοπενία ήταν η κυριότερη παρενέργεια του συνδυασμού.
ΣΧΟΛΙΟ: Το Palbociclib σε συνδυασμό με Fulvestrant δίνει μια νέα δυνατότητα θεραπείας σε γυναίκες που είχαν λάβει ορμονοθεραπεία στο παρελθόν..


Β. Χημειοθεραπεία
1) Στην μελέτη MARIANNE, 365 ασθενείς με Her-2 θετική νόσο, τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν σε πρώτης γραμμής θεραπεία είτε T-DM1 είτε T-DM1 και Pertuzumab είτε Trastuzumab και Taxanes. Το χρονικό διάστημα χωρίς επιδείνωση ήταν σε μήνες 14.1, 15.2, 13.7.
ΣΧΟΛΙΟ: Τα αποτελέσματα ήταν αρχικά και θα περιμένουμε την ωρίμανση της μελέτης.
 
2) Το T-DM1 δοκιμάσθηκε σε προεγχειρητική θεραπεία σε γυναίκες με αρχικό στάδιο καρκίνου μαστού που είχαν Her-2 θετικό και ορμονοευαισθησία. Το T-DM1 χορηγήθηκε μόνο του ή σε συνδυασμό με ορμόνες και συγκρίθηκε με το Trastuzumab σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία. Οι πλήρεις υφέσεις ήταν 45.8%, 40.5% και 6.7% αντίστοιχα στα τρία σκέλη της μελέτης. 
ΣΧΟΛΙΟ: Από τα αρχικά δεδομένα φαίνεται ότι το T-DM1 με ή χωρίς ορμονοθεραπεία έχει δυνατότητα περισσότερων πλήρων υφέσεων σαν προεγχειρητική χημειοθεραπεία σε σύγκριση με το Trastuzumab.

Γ. Υποστηρικτική αγωγή 
Σε μία προοπτική τυχαιοποιημένη διπλή – τυφλή μελέτη φάσης ΙΙΙ, 3425 μετα- εμμηνοπαυσιακές γυναίκες με αρχικό στάδιο ορμονοευαίσθητου καρκίνου μαστού που έλαβαν αναστολείς αρωματάσης, τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν Denosumab ή εικονικό φάρμακο. Καθυστέρηση στην εμφάνιση κλινικά κατάγματος ήταν στατιστικά σημαντική υπέρ του Denosumab. Επίσης η μέτρηση οστικής μάζας στους 36 μήνες στην σπονδυλική στήλη, τον μηρό, έδειξε αυξημένη πυκνότητα στατιστικά σημαντική υπέρ του Denosumab.  
ΣΧΟΛΙΟ: Η μείωση οστικών συμβαμάτων σε προχωρημένη νόσο με το Denosumab, επανελήφθη και σε χορήγηση του φαρμάκου σαν συμπληρωματική θεραπεία σε αρχικό στάδιο της αρρώστειας.


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΕΦΑΛΗΣ - ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Α. Χειρουργική
1) Σε καρκίνο της στοματικής κοιλότητας, το είδος της λεμφαδενεκτομής αποτελεί ακόμη αναπάντητο ερώτημα. Σε μια μελέτη φάσης ΙΙΙ διερευνήθηκε η υπεροχή της λεμφαδενεκτομής συγχρόνως με την αρχική εγχείρηση της πρωτοπαθούς εστίας σε σύγκριση με την λεμφαδενεκτομή κατά την φάση της υποτροπής. 596 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι υποτροπές ήσαν λιγότερες στους ασθενείς με άμεσο χειρουργείο. Επίσης η 3ετής επιβίωση ήταν σημαντικά καλύτερη 80% vs 67.5% καθώς και ο ελεύθερος χρόνος υποτροπής (69.5 vs 45.9) στους ασθενείς με άμεσο λεμφαδενικό καθαρισμό..
ΣΧΟΛΙΟ: Σε ασθενείς με Τ1 και Τ2 πλακώδεις καρκίνους της στοματικής κοιλότητας ο άμεσος λεμφαδενικός καθαρισμός είναι πλέον επωφελής για τους ασθενείς.

Β. Ανοσοθεραπεία
Pembrolizumab χορηγήθηκε σε συγκεκριμένη δόση 200mg ενδοφλεβίως κάθε 3 εβδομάδες σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο κεφαλής – τραχήλου. Η επιλογή έγινε ανεξάρτητα της έκφρασης PD-L1 και της ύπαρξης ή μη HPV. Οι περισσότεροι ασθενείς ήταν προθεραπευμένοι. Σε 99 ασθενείς που εκτιμήθηκαν, οι ανταποκρίσεις ανήλθαν στο 18.2%. Ανεπιθύμητες εκδηλώσεις βαθμού 3 παρουσιάσθηκαν στο 7.6% των ασθενών, κυρίως αδυναμία, πυρετός και εξάνθημα. 
ΣΧΟΛΙΟ: Άλλη μια ένδειξη ότι η ανοσοθεραπεία έχει ρόλο να παίξει στον καρκίνο κεφαλής – τραχήλου και πρέπει να διερευνηθεί ακόμη περισσότερο.


ΝΕΥΡΟΟΓΚΟΛΟΓΙΑ
1. Ασθενείς με 1- 3 εγκεφαλικές μεταστάσεις μεγέθους κάτω των 3 εκατοστών τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν ακτινοχειρουργική μόνο ή ακτινοχειρουργική και ολοκρανιακή ακτινοβολία. Στο 60% των ασθενών η πρωτοπαθής εστία ήταν ο πνεύμονας. Στους 3 μήνες παρακολούθησης, η διανοητική επίπτωση ήταν στατιστικά πλέον έκδηλη στο συνδυασμό θεραπειών. Ο έλεγχος εγκεφαλικών μεταστάσεων στους 6 και 12 μήνες ήταν 66.1% και 50.5% στην μονοθεραπεία και 88.7 και 84.9% στο συνδυασμό. Η διάμεση επιβίωση ήταν 10.7 μήνες στην μονοθεραπεία και 7.5 μήνες στο συνδυασμό.
ΣΧΟΛΙΑ: Ακτινοχειρουργική στην συγκεκριμένη ομάδα ασθενών μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτή θεραπεία. Η παρακολούθηση θα αναδείξει τους ασθενείς εκείνους που θα χρειαστούν συμπληρωματική ολοκρανιακή ακτινοβολία.


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

Α. Χημειοθεραπεία
1) Ασθενείς υψηλού κινδύνου με εντοπισμένο καρκίνο προστάτη έχουν πτωχή πρόγνωση. Gleason 7-8, PSA άνω του 20 ή Gleason 8, T2 και άνω ή Gleason 9 – 10 αποτελούν τις υποκατηγορίες της ομάδας αυτής. 562 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε ορμονικό αποκλεισμό ή σε συνδυασμό ορμονικού αποκλεισμού και Docetaxel με προδνιζόνη. Όλοι οι ασθενείς είχαν τοπικά ακτινοβοληθεί με 75.6Gy. Το Docetaxel χορηγήθηκε 6 φορές κάθε 21 ημέρες που ξεκινούσε 28 ημέρες μετά το τέλος της ακτινοβολίας. Η διάμεση επιβίωση στα 4 χρόνια αυξήθηκε από το 89% στο 93% με τον συνδυασμό έναντι της απλής ορμονοθεραπείας. Επίσης οι θάνατοι μειώθηκαν στον συνδυασμό. 
ΣΧΟΛΙΟ: Σε ασθενείς με εντοπισμένο καρκίνο προστάτη, υψηλού κινδύνου η προσθήκη Docetaxel μαζί με ορμονικό αποκλεισμό μετά την τοπική θεραπεία βελτιώνει την επιβίωση.


ΣΑΡΚΩΜΑ

Α. Χημειοθεραπεία
Eribulin έχει δώσει ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε προηγούμενες μελέτες για λειομυοσάρκωμα και λιποσάρκωμα. Στην παρούσα μελέτη φάσης ΙΙΙ προσπάθησε να συγκρίνει την συνολική επιβίωση στις δύο αυτές μορφές γενικευμένων σαρκωμάτων που είχαν ήδη λάβει δύο σειρές χημειοθεραπείας. 452 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν Eribulin ή Dacarbazine. Η διάμεση επιβίωση ήταν 13.5 vs 11.5 μήνες αντίστοιχα (P=0.017). Οι παρενέργειες ήταν περισσότερες στους ασθενείς που έλαβαν Eribulin και περιλάμβαναν ουδετεροπενία, πυρετό, περιφερική νευροπάθεια και αλωπεκία. 
ΣΧΟΛΙΟ: Η Eribulin είναι μια χημειοθεραπευτική επιπλέον δυνατότητα στο λειομυοσάρκωμα και λιποσάρκωμα.